23 maart 2023, het weer beloofde niet veel goeds, en op de weg naar Lunteren werd ik enkele malen getrakteerd op behoorlijke plensbuien, maar de vooruitzichten voor de rest van de dag zouden beter zijn, en dat bleek later wel..

2 jaar geleden was ik al eerder bij  Bettine en Gerard van Valk Roofvogels geweest, en het werd tijd voor een 2e  bezoek .

Ik had mij voorgenomen om veel effort te steken in vluchtbeelden met snelle sluitertijden ( 1/2500 sec), en zo beeldvullend mogelijk om later minder te hoeven croppen..

Na aankomst in Lunteren stond de koffie klaar en na een korte uitleg werd gestart met portretten van de Amerikaanse Zeearend.

Ik probeer altijd met portretopnames om een connectie te krijgen met het dier in de vorm van oogcontact, en dat vergt soms wel een behoorlijke dosis geduld.

Volledig frontaal is in dat soort gevallen wel het mooiste :)

 Na de Zeearend kwam de Giervalk aan de beurt, niet alleen een volwassen vogel, maar ook 1 kleintje van amper een paar weken oud.

Het volwassen dier heeft eigenlijk weinig kleur, maar wel een prachtig contrast in het verenkleed.

Het kuiken is zo klein en licht dat een beetje wind hem al uit de boom blies...

Je kunt je bijna niet voorstellen dat dit zal ontwikkelen tot zo'n prachtige vogel.

Een van de kleinste uilensoorten is de steenuil, maar daarom niet minder fotogeniek, sterker nog eigenlijk heel erg fotogeniek.

Omdat het zo'n kleine vogel is was het alleen mogelijk om een mooie foto te maken als je plat op je buik ging liggen, op ooghoogte van de vogel, en dan merkte je ook dat het gras nog lang niet droog bleek te zijn.

Na deze shoot was het dan ook wel tijd voor een korte koffiepauze met een stroopwafel en natuurlijk een beetje opdrogen ..

Na de pauze was de bijeneter aan de beurt, nog nooit gezien, maar wat een prachtige vogel is dit.

De portretbeelden werden opgevolgd door vliegbeelden, en we starten direct al met de prachtige Oehoe.

De Oehoe kwam aanvliegen vanaf het uiterste puntje van de vijver, tijd genoeg zou je dan zeggen, maar voordat je het wist werd de landing al ingezet en was de vlucht voorbij

Gelukkig kregen we enkele kansen om de vogel vanaf zijn aanvliegpunt te fotograferen, en ik moet zeggen dat de resultaten goed waren, ondanks de hoge ISO.

Hoge ISO was noodzakelijk om een snelle sluitertijd te krijgen om zodoende de vliegbeweging te "bevriezen".

De Oehoe werd afgelost door een Rode Wouw, een niet zo snelle vogel, maar daarom niet minder moeilijk te "vangen".

De vluchtfoto's van de Rode Wouw waren door de spanwijdte van de vogel een extra uitdaging, want de vogel vulde heel snel je beeld, en niemand zit te wachten op een vliegende vogel zonder vleugels.

Het ultieme moest nog komen, namelijk een roofvogel die een prooi pakt, hiervoor was de Sneeuwuil aan de beurt.

Fascinerend hoe deze vogel geluidloos over het water aan komt vliegen zijn blik gefixeerd op de prooi en op het laatste moment de klauwen vooruit en de prooi was "geslagen" .

Ik moet eerlijk bekennen dat mijn camera ( Canon 7d MKII ) erg goed overweg kan met hoge ISO waardes, zonder dat er noemenswaardige ruis op gaat treden.

Ook bij de vliegbeelden van de Afrikaanse Zeearend was van ruis geen sprake.
Wel heb je bij deze vogel bijna een groothoeklens nodig om hem volledig in beeld te houden.

Wat een schitterende vogel.

Zeker een zeer geslaagde ochtend die ook weer voor herhaling vatbaar is.

Klaas de Vries