23 November 2023, de afgelopen weken had het bijna onafgebroken geregend.
De afgelopen 2 dagen was er nachtvorst voorspeld en eventueel een winterse bui.

Niet echt een mooi vooruitzicht om een dag in een vogelhut te zitten, maar in Drunen hebben ze verwarming in de hut, dus koud zou ik het niet hebben.

Het was best wel druk op de weg ( ze hadden een zware ochtendspits voorspeld) , maar desondanks was ik mooi op tijd bij de hut.
Dit maal wederom alles 3 keer gecontroleerd om niets te vergeten ( deze keer een checklist gemaakt :) )

In de buurt van de hut is een mooie ruime parkeerplaats bij de tennisvereniging waar je gebruik van kunt maken.
Weg oversteken, met de code het hangslot openen en na binnenkomst weer afsluiten, en 2 minuutjes door het bos lopen naar de hut.
Hier ook weer het slot met de code openen, rolluik omhoog en voor je ogen ontrold zich het uitzicht van de dag.
Videofragment van het uitzicht.

Ik moet wel zeggen dat het uitzicht weer anders is dan de 2 voorgaande bezoeken, zo heeft elk jaargetijde toch wel haar bekoring.
Toch eerst even een opname gemaakt voor de belichting, bleek later toch een heel erg leuke te zijn.

Setting iets aangepast met een paar takken, de verwarming in de hut aangezet en koffie ingeschonken.
De dag kan beginnen.

Al vrij snel kwam deze nieuwgierige eekhoorn even kijken, wat zijn ze toch leuk, snel en onrustig, valt af en toe niet mee om er een scherpe foto van te maken.

Ik had mij dit keer voorgenomen om een concept uit te werken wat ik eens op een website had gezien, gebruik makend van de natuurlijke nieuwsgierigheid van de eekhoorntjes.

Het concept was om een setting te maken met mijn reserve camera en hopen dat de eekhoorntjes hier gebruik van zullen maken om als fotograaf of model in de buurt van de camera te komen.

Voor dit doel had ik mijn reserve camera op een klein statiefje gezet en precies zo dat de camera haaks op mijn zicht veld stond waardoor ik de eekhoorn op de juiste wijze achter de camera kon zien staan.
En dat lukte al vrij snel..

Het was de suggestie wekken dat de eekhoorntjes zelf met de camera aan het werk waren, fotograferen, selfies maken en ga zo maar door..
En dat lukte steeds beter, ze hadden geen angst voor de camera en onwillekeurig deden ze precies wat ik in gedachten had wat de bedoeling was.

Ook als model waren ze goed in de weer ..


Tot mijn verbazing waren niet alleen de eekhoorntjes druk in de weer met de camera, maar ook de vogeltjes maakten goed gebruik van dat vreemde ding.
Natuurlijk kwamen ze af op de geur van de pinda's in de lenscap, maar dit terzijde.


Maar de hele dag was niet gevuld met dit concept, ook andere momenten waren het waard om vastgelegd te worden.

Al de activiteiten van de eekhoorntjes zorgden er natuurlijk ook voor dat ze af en toe even iets moesten drinken, en dan was het zaak om de mooiste hoek te kiezen voor een mooie reflectie.


Ook leuke capriolen op de takken en boomstronken ( die je overigens op de setting zelf kunt arrangeren) waren de moeite waard.
Ondersteboven aan een tak hangen om een nootje uit het water te halen was zo'n leuk koddig gezicht.


Natuurlijk wel eerst even voelen of het water niet te koud was...

En dan maar het water in en op zoek naar iets lekkers..

Inmiddels was de koffie al bijna op, de boterhammen voor de lunch op een haar na gevild, en het handjevol pepernoten die ik had meegenomen werden ook snel minder, maar er was nog zoveel leuks te beleven dat ik toch nog maar even lekker bleef zitten.
Door de kachel was het behaaglijk warm, ik kan mij dan ook voorstellen dat deze hut ook bij echt koude dagen nog steeds behaaglijk moet zijn.

De vogels vermaakten zich prima met het voer wat ik had neergelegd, en gingen af en toe badderen in het ondiepe gedeelte.
Vanwege het geringe licht was ik genoodzaakt een langzamere sluitertijd te gebruiken  ( 1/250 sec) om te voorkomen dat ik een extreme ISO moest gebruiken wat dan weer zou leiden tot vervelende ruis in de foto.
Voor actiefoto's van vogels natuurlijk niet goed, echter een badderende vogel die zich aan het uitschudden is met deze sluitertijd geeft ook wel weer een bijzonder effect.


Een nieuwsgierig Roodborstje was wel heel benieuwd waar die geluiden nu vandaan kwamen en zat parmantig vlak voor de hut in het mos.


Dit was ook wel het moment om alle spullen op te ruimen, het licht werd steeds minder, koffie en brood was op en nog een ritje voor de boeg huiswaarts.

Alles in de hut netjes opgeruimd en aangeveegd, tassen ingepakt, de hut afgesloten en op weg naar de auto.
Onderweg naar de auto bedacht ik mij plotseling dat mijn bril nog in de hut moest liggen want deze zat niet in mijn jaszakken.
Terug lopend naar de hut kwam ik echter tot de conclusie dat de bril nog op mijn neus zat ....
Tja met zoveel indrukken en prikkels vergeet je nog wel eens wat..

Prachtige dag gehad en zeker weer eens voor herhaling vatbaar in 2024

Klaas de Vries